Aires de Libertad

¿Quieres reaccionar a este mensaje? Regístrate en el foro con unos pocos clics o inicia sesión para continuar.

https://www.airesdelibertad.com

Leer, responder, comentar, asegura la integridad del espacio que compartes, gracias por elegirnos y participar

Estadísticas

Nuestros miembros han publicado un total de 1056954 mensajes en 48103 argumentos.

Tenemos 1580 miembros registrados

El último usuario registrado es Anneinpaintland

¿Quién está en línea?

En total hay 154 usuarios en línea: 3 Registrados, 0 Ocultos y 151 Invitados :: 3 Motores de búsqueda

cecilia gargantini, clara_fuente, Maria Lua


El record de usuarios en línea fue de 1156 durante el Mar 05 Dic 2023, 16:39

Últimos temas

» EDUARDO GALEANO (1940-2015)
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 16:06 por Maria Lua

» FRANCESCO PETRARCA (1304-1374)
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 16:02 por Maria Lua

»  FERNANDO PESSOA II (13/ 06/1888- 30/11/1935) )
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 15:55 por Maria Lua

» JULIO VERNE (1828-1905)
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 15:48 por Maria Lua

» 2018-07-02 EL CANTAR DE BURGOS: ENEAS Y CREUSA
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 15:14 por cecilia gargantini

» CÉSAR VALLEJO (1892-1938) ROSA ARELLANO
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 14:36 por cecilia gargantini

» POESÍA INUI (Esquimal) // OTROS PUEBLOAS NATIVOS
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 14:35 por Pascual Lopez Sanchez

» MAIAKOVSKY Y OTROS POETAS RUSOS Y SOVIÉTICOS, 2
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 13:26 por Pascual Lopez Sanchez

» NO A LA GUERRA 3
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 12:56 por Pascual Lopez Sanchez

» Luís Vaz de Camões (c.1524-1580)
III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 EmptyHoy a las 10:11 por Maria Lua

Septiembre 2024

LunMarMiérJueVieSábDom
      1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30      

Calendario Calendario

Conectarse

Recuperar mi contraseña

Galería


III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty

5 participantes

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 56180
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Lluvia Abril Sáb 28 Abr 2018, 02:01

    Arriaza, Juan Bautista
    Madrid. 1770 - 1837



    Las señas


    Perdí mi corazón, ¿le habéis hallado
    ninfas del valle en que pensando vivo?
    Ayer andando solo y pensativo,
    suspirando mi amor por este prado,

    él huyó de mi pecho desolado
    como el rayo veloz, y tan esquivo,
    que yo grité: »¡Detente, fugitivo!»
    y ya no le vi más por ningún lado.

    Si no lo conocéis, como en un ara,
    arde en él una hoguera, y cruda herida
    por víctima de Silvia lo declara.

    Dadle por vuestro bien, que esa homicida
    le hizo tan infeliz, que adonde para
    mi corazón, ya no hay placer ni vida.





    La guarida del amor



    Amor, como se vio desnudo y ciego,
    pasando entre las gentes mil sonrojos,
    pensó en buscar unos hermosos ojos
    donde vivir oculto y con sosiego.

    ¡Ay, Silvia!, vio los tuyos, vio aquel fuego
    que rinde a tu beldad tantos despojos,
    y hallando satisfechos sus antojos
    en ellos parte a refugiarse, luego.

    ¡Qué extraño ver a tantos corazones
    rendir, bien mío, los soberbios cuellos
    y el yugo recibir que tú le pones!

    Si a más de que esos ojos son tan bellos
    está todo el amor con sus traiciones
    haciéndonos la guerra dentro de ellos.






    _________________
    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Images?q=tbn:ANd9GcQQZd_J70GDSijuBERpJ_5B8l4O305Osz99G5fRc9Kp_uLkzaSfYIK8oSWuD_phXLuiCA8&usqp=CAU
    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 56180
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Lluvia Abril Sáb 28 Abr 2018, 02:04

    Arriaza, Juan Bautista
    Madrid. 1770 - 1837



    El no



    ¡Ay, cuántas veces a tus pies postrado,
    en lágrimas el rostro sumergido,
    a tus divinos labios he pedido
    un sí, cruel, que siempre me han negado!

    Y pensando ya ver tu pecho helado
    de mi tormento a compasión movido,
    en vez de sí, ¡ay dolor! he recibido
    un no, que mi esperanza ha devorado.

    Mas si mi llanto no es de algún provecho,
    si contra mí su indignación descarga,
    y si una ley de aniquilarme has hecho,

    quítame de una vez pena tan larga,
    escóndeme un puñal en este pecho,
    y no me des un no que tanto amarga.





    Soneto


    Católico monarca, que has vencido,
    siendo escudo a la fe de tus mayores,
    más que del fiero Marte los rigores,
    las perfidias de un siglo corrompido.

    Tú, que Fernando y español nacido,
    colmaste nuestros votos y clamores,
    doblando a sí la afrenta a los traidores
    con dos títulos más de ser querido;

    Hoy renueva, Señor, Madrid el gusto
    de haberte visto regresar triunfante
    de la opresión de un invasor injusto.

    Cuánta gloria no encierra un solo instante,
    pues da a tu sacra sien lauro el más justo,
    y al pueblo libre palma de constante!






    _________________
    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Images?q=tbn:ANd9GcQQZd_J70GDSijuBERpJ_5B8l4O305Osz99G5fRc9Kp_uLkzaSfYIK8oSWuD_phXLuiCA8&usqp=CAU
    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 56180
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Lluvia Abril Sáb 28 Abr 2018, 03:21

    "EL SONETO FRANCÉS"...

    Arduo trabajo,  que valoro en toda su inmensidad.
    Es un gustazo trabajar contigo,  compañero, amigo.
    Gracias,  y seguimos disfrutando, y yo, aprendiendo.
    Besos.


    _________________
    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Images?q=tbn:ANd9GcQQZd_J70GDSijuBERpJ_5B8l4O305Osz99G5fRc9Kp_uLkzaSfYIK8oSWuD_phXLuiCA8&usqp=CAU
    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 56180
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Lluvia Abril Sáb 28 Abr 2018, 03:39

    SONETOS DEL SIGLO XVIII

    Arriaza, Juan Bautista
    Madrid. 1770 - 1837


    A unos amigos que le reconvenían sobre su olvido de la poesía

    Ceden del tiempo a la voraz corriente
    recias pilastras y columnas duras,
    las cúpulas rindiendo que seguras
    se sustentaban en su excelsa frente.

    Caduco desde el Líbano eminente
    baja el añoso cedro a las llanuras,
    ayer frondoso adorno en las alturas,
    hoy triste cebo en el hogar ardiente.

    Contra la destrucción tan poco abrigos
    halló mi musa; que si busca ansiosa
    versos que ya la esquivan enemigos,

    sólo a ofrecer se atreve, afectuosa,
    verdad, y no ilusión, a mis amigos;
    caricias, no cantares, a mi esposa.





    A Olimpia cantando



    Guarda, Olimpia, esa boca seductora,
    que dulcemente canta y dulce ríe,
    para aquel orgulloso que se engríe
    de que ninguna gracia le enamora.

    El ejemplo de un alma que te adora,
    por mas que de tus ojos se desvíe,
    hará que el más soberbio desconfíe
    de no rendirse a la fatal cantora.

    Yo el suave olor que de tus labios parte,
    y aun el tacto evité de tus vestidos,
    y los ojos cerré por no mirarte;

    pero al sonar tu voz en mis oídos,
    Olimpia, vi que para no adorarte,
    es menester quedarse sin sentidos.






    _________________
    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Images?q=tbn:ANd9GcQQZd_J70GDSijuBERpJ_5B8l4O305Osz99G5fRc9Kp_uLkzaSfYIK8oSWuD_phXLuiCA8&usqp=CAU
    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 56180
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Lluvia Abril Sáb 28 Abr 2018, 03:41

    SONETOS DEL SIGLO XVIII

    Arriaza, Juan Bautista
    Madrid. 1770 - 1837



    Brindando a las damas



    Venus Divina, madre de placeres
    baja de tu mansión afortunada,
    pues miras esta mesa coronada
    de la brillante flor de las mujeres.

    baja gozosa y si dejar sintieres
    el coro de quien eres festejada,
    ninfa verás aquí más agraciada
    que cuantas te acompañan en Citeres.

    Y si de tu jardín entre las flores
    al dejas y al amor dormidos
    no los despiertes, ni su ausencia llores.

    Baja, que aquí hallarás nuevos Cupidos
    pues tienen estas damas mil amores
    en sus hermosos ojos escondidos.





    Brindando en un banquete de bodas


    Gime la prensa cuna al pliego ajusta
    vuestro nombre, Isabel, y el de Fernando;
    gime, y es de placer de estar gozando
    de ambos monarcas la presencia augusta.

    materia hallar quisiera más robusta
    en que imprimir, la gloria eternizando
    de un rey al pueblo tan benigno y blando,
    de una reina tan bella, amable y justa.

    Mas no, Fernando, no la huella intensa
    del buril, ni pincel en sus matices
    cede en su obsequio la afanosa prensa;

    que es su blasón con tipos y matices
    llevar tu voz a una distancia inmensa,
    y a doquier que la lleve hacer felice.






    _________________
    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Images?q=tbn:ANd9GcQQZd_J70GDSijuBERpJ_5B8l4O305Osz99G5fRc9Kp_uLkzaSfYIK8oSWuD_phXLuiCA8&usqp=CAU
    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 56180
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Lluvia Abril Sáb 28 Abr 2018, 03:43

    SONETOS DEL SIGLO XVIII

    Arriaza, Juan Bautista
    Madrid. 1770 - 1837



    A los serenísimos señores infantes



    No tanto de placer queda colmada
    la ansiedad del cansado caminante,
    cuando alzando los ojos ve delante
    las torres de la villa deseada;

    ni con júbilo igual ve recobrada
    su libertad la tortolilla amante,
    volando al dulce nido en el instante
    que rota ve la pérfida lazada;

    como al ver la bondad y gracia unida
    de Carlos y Francisca, alegre aclama
    la imprenta a su favor agradecida.

    Las letras sirven bien a quien las ama:
    tiempo vendrá en que paguen su venida
    con la inmortalidad y con la fama.





    Soneto



    Constante Celia, a quien la suerte en vano
    contradijo un afecto generoso,
    yo te aplaudo el placer de hacer dichoso
    a quien se enlaza a tu preciosa mano.

    Amor, que un tiempo te afligió tirano,
    hoy te arrebata en carro victorioso,
    y coronada de su mirlo hermoso
    al tálamo nupcial te lleva ufano.

    Al blando yugo allí rindes el cuello;
    y, cediendo a la noche misteriosa,
    te mira el sol en su último destello.

    Con el cariño que una flor dichosa,
    que hoy la deja botón cerrado y bello,
    para verla mañana abierta rosa.






    _________________
    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Images?q=tbn:ANd9GcQQZd_J70GDSijuBERpJ_5B8l4O305Osz99G5fRc9Kp_uLkzaSfYIK8oSWuD_phXLuiCA8&usqp=CAU
    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 56180
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Lluvia Abril Sáb 28 Abr 2018, 03:45

    SONETOS DEL SIGLO XVIII

    Arriaza, Juan Bautista
    Madrid. 1770 - 1837




    A la entrada victoriosa del general Ricardos en Coliuvre


    Pisa Ricardo la ciudad tomada
    y entre el tropel de la vencida gente
    Febo divino, Marte armipotente,
    sale también a celebrar su entrada.

    Febo le toma la invencible espada,
    y con laurel eterno alegremente
    ciñe y enjuga la gloriosa frente
    de espeso polvo y de sudor bañada.

    Contempla Marte al ademán bizarro,
    y al ver que resplandece en su semblante
    la gloria de Cortés y de Pizarro.

    Alargole la diestra fulminante,
    e hizo montar en su soberbio carro
    al domador del Rosellón triunfante.





    Mis deseos



    Si Dios omnipotente me mandara
    de sus dones tomar el que quisiera,
    ni el oro ni la plata le pidiera,
    ni imperios ni coronas deseara.

    Si un sublime talento me bastara
    para vivir feliz, yo lo eligiera:
    ¿Mas qué de sabios recordar pudiera
    a quién su misma ciencia costó cara?

    Yo sólo pido al Todopoderoso
    me conceda propicio estos tres dones,
    con que vivir en paz y ser dichoso:

    un fiel amigo en todas ocasiones,
    un corazón sencillo y generoso,
    y un juicio, en fin, que rija mis acciones.



    _________________
    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Images?q=tbn:ANd9GcQQZd_J70GDSijuBERpJ_5B8l4O305Osz99G5fRc9Kp_uLkzaSfYIK8oSWuD_phXLuiCA8&usqp=CAU
    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 56180
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Lluvia Abril Sáb 28 Abr 2018, 03:47

    SONETOS DEL SIGLO XVIII

    Arriaza, Juan Bautista
    Madrid. 1770 - 1837



    Consejo a un militar



    Si por la noble senda del dios Marte
    subir quieres al templo de la Fama,
    y arrebatar allí la verde rama
    que la envidia jamás podrá quitarte.

    Es fuerza, oh Blanco, a los estudios darte,
    pues en las glorias a que el Dios te llama
    no sirve ya el valor que el pecho inflama,
    si no lo templa y modifica el arte.

    Es bien que por modelo te presentes
    de altos varones la inmortal caterva
    que en letras y armas fueron excelentes.

    Pues el lauro que Marte te reserva,
    para darlo por premio a los valientes,
    se lo da por la mano de Minerva.





    Soneto


    Soñaba yo; y en lecho damasquino
    una hermosa matrona vi dormida
    y entre su misma prole acometida
    por un tirano y pérfido Tarquino.

    En vano intentan del fatal destino
    sus hijos redimir a la afligida;
    que ellos sin armas luchan por su vida,
    y armado estaba el bárbaro asesino.

    Ya el traidor casi su maldad corona;
    cuando junto a las márgenes del Duero
    se alza un hijo de Marte y de Belona:

    Vuela, llega, derriba al monstruo fiero;
    y era la Iberia la infeliz matrona,
    y era Wellington el audaz guerrero.






    _________________
    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Images?q=tbn:ANd9GcQQZd_J70GDSijuBERpJ_5B8l4O305Osz99G5fRc9Kp_uLkzaSfYIK8oSWuD_phXLuiCA8&usqp=CAU
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 05:22

    CLEMENT MAROT (1496-1544) De Poesías Completas.

    SONNET DE L'AUTEUR (Pág. 103)

    Retirez-vous, bestiaulx eshontez,
    Qui pour la faim de l'appétit des bestes,
    Et non d'amour, entreprenez vos questes,
    Retirez-vous, par l'aveugle domptez.

    Mais, vous, humains desquelz les vouluntez
    Tendre on ne voit qu'à la fin bienheureuse,
    Lisez, lisez en ceste oeuvre amoureuse,
    Pour mieulx conpnoistre et beautez et bontez.

    Puis, congnoissans ce qui vous en deftault,
    Vous sentirez vous eslever en hault,
    Par un amour à voiler tant adroict,

    Ayant laissé en bas la passion,
    Qu'il vous mettra justement à l'endroict
    De l'unité, pour délectation.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 05:50

    EL SOENTO MAROTIANO

    el soneto
    La palabra soneto proviene del latín sonare "to ring". La palabra francesa se toma prestada del sonetto italiano, que proviene del antiguo sonet provenzal (finales del siglo XII). Derivado del sonido, una especie de canción o poema, un soneto era originalmente una "pequeña canción", una "melodía cantada" o la "melodía de una canción".
    ¿Marot sería el precursor de Slam en Francia?

    Aquí está el primer soneto en francés

    A Madame de Ferrara

    Recordando tu bondad divina
    Estoy sufriendo, princesa, en tu ausencia;
    Y si estás languideciendo en tu presencia,
    Al ver este lirio en el medio de los espines.
    O el dolor del dolor femenino,
    Oh, sin agallas, oh raza de excelencia,
    O traictly lleno de violencia,
    ¿Quién está endurecido por las cosas benignas?
    Si estarás bajo la mano
    De lo eterno, como su querido vestido;
    Y tus desnudos serán avergonzados y reprochados.
    Coraje, señora, en el aire veo el desnudo
    Quien aquí y allá va y vuelve,
    Para dar paso al clima hermoso que se acerca.

    Escribió muy poco de ello, contentándose con la traducción de 6 sonetos de Petrarca (erudito, poeta y humanista italiano), pero una traducción también es un trabajo, y necesariamente diferente del original.
    Algún tiempo después, Boileau entrega la receta ... como un desafío:
    Se dice, a este respecto, que un día este extraño dios, (Apolo)
    Querer empujar a todos los rhymers franceses,
    Inventa del Soneto las leyes rigurosas;
    Se busca solo en dos cuartetas, de tal medida,
    La rima, con dos sonidos, golpeó la oreja ocho veces;
    Y luego seis versos, arreglados artísticamente,
    Estamos en dos tercetos por el sentido compartido.
    Sobre todo, de este poema él destierra la licencia;
    Él mismo midió el número y la cadencia;
    Defendió que un verso débil nunca podría entrar,
    Tampoco una palabra puede atreverse a mostrarlo de nuevo.
    Además, lo enriquece con una belleza suprema
    Un soneto sin valor por defecto vale solo un poema largo.
    El soneto se convierte entonces en uno de los géneros privilegiados de una poesía escrita para los salones aristocráticos.
    fuente: http: http://www.lecoindespoetes.biz/? p = 6458
    Después de 8 siglos de existencia, los poetas hicieron un recorrido por las limitaciones del soneto, y desde Rimbaud comenzaron a liberarse de él. El durmiente del valle es un soneto "marótico", pero Rimbaud deliberadamente rompió el ritmo. Era necesario inventar otras restricciones, pero con los oulipo, los surrealistas, seguía siendo un entretenimiento de los literatos.
    soneto marista
    El soneto marótico, a veces erróneamente llamado "italiano" (su patrón de rima no se encuentra en Italia), tiene dos cuartetas y dos tercetos, rimas abba abba ccd eed. Esta es la forma practicada por Clement Marot, uno de los introductores del soneto en Francia, de ahí el nombre del soneto "marótico". Ronsard añadió notablemente la alternancia de rimas femeninas y masculinas.
    Ahora que todo el mundo sabe leer, y que la poesía popular puede expresar libremente los sentimientos de la calle, solo queda elegir: ¿Slam o Rai?
    Ya había proporcionado este enlace en el comentario, lo puse aquí de nuevo porque es muy conveniente, para las rimas:
    http://www.dicodesrimes.com/
    Este es el resultado del trabajo vocal con Aurelia en su soneto. Felicitaciones.



    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 05:57

    LOS PRIMEROS SONETOS FRANCESES( En Brasileño)

    . Nicolas de Herberay
    Au lecteur, sonnet de Herberay (1541)
    Bening lecteur, de jugement pourveu,
    quand tu verras l'invention gentile
    de cest autheur: contente toy du stille,
    sans t'enquerir s'il est vray ce, qu'as leu.
    Qui est celuy, qui peult dire: j'ay veu
    blasmer Homere, ou accuser Virgile
    pour n'estre vray ainsi que l'Evangile,
    en escripvant tout ce qu'il leur pleu?
    Quand Appelles nous a painct Jupiter
    en Cigne blanc, Thoreau, ou aultre beste:
    des anciens il n'a esté repris.
    Doncq si tu veois en ce Livre, imiter
    l'Antiquité, loue l'effort honneste:
    car tout bon oeuvre est digne de bon prix.
    Raro leitor, de juízo tão provido,
    quando vires o engenho deste esmero,
    contenta-te do estilo, pois sincero
    e gentil é este autor que terás lido.
    Quem é aquele cujo pretendido
    fosse acusar Virgílio, ou mesmo Homero
    por, tal como o Evangelho, não ser vero
    depois de escrever tudo o que é querido?
    Quando Apeles, a Júpiter, pintara
    em Cisne branco, em Touro ou outra besta:
    não teve dos antigos desapreço.
    Se vires que este livro se compara
    à Antiguidade, louva a força honesta:
    pois toda boa obra não tem preço.
    Saltam aos olhos aspectos muito interessantes acerca da relação entre a tradução e a escrita poética na escolha feita por Jacques Roubaud ao selecionar o primeiro soneto francês: Au lecteur, sonnet de Herberay. Um breve estudo sobre esta peça é capaz de levantar ingredientes que intrigam aqueles que se dirigem ao estudo de uma poética da tradução.
    Nicolas de Herberay de Essarts, seigneur des essars, tal como a ele se refere em um soneto Mellin de Saint-Gelais, fora o tradutor que verteu para o francês, a pedido do rei François I, o castelhano Amadis de Gaula. Este soneto é o prefácio au lecteur do segundo livro desta gesta. A localização dialogal em que essa peça se encontra é singularíssima: o soneto-prefácio do tradutor é o mediador entre lecteur e autheur de uma narrativa cuja autoria é, por sua vez, polêmica e imprecisa.1 Esse entre-lugar em que se encontra o primeiro soneto francês segundo Roubaud, o lugar crítico por excelência, metalinguístico e, sobretudo, argumentativo em defesa do imaginário, confere-lhe características muito singulares no que tangem às categorias de origem e tradição no contexto literário.
    A escolha de Roubaud se deve ao fato de este ser o primeiro soneto désigné, imprimé et original em francês. Segundo a tradição crítica, a origem do soneto francês é apontada em Clément Marot; no entanto, ainda que concorde com essa tradição ("toujours de Marot"), Roubaud considera que os sonetos de Marot ou restaram como manuscritos até a publicação do soneto de Herberay, ou não foram publicados com a designação de sonetos, ou ainda, o que é especialíssimo na tradição do soneto, sobretudo neste período germinal de sua expansão no século XVI, são traduções do italiano Petrarca. Vale-nos a leitura do parágrafo em que Roubaud apresenta seu argumento:
    D'ailleurs la question du premier sonnet, dont l'intérêt n'est pas bouleversant, est en outre imprécise; et elle n'est pas seulement affaire de chronologie. Doit-on choisir le premier sonnet reconnaissable comme tel, composé et désigné comme sonnet? Il s'agit dans ce cas selon toute vraisemblance du poème de Marot que je reproduis en n°1 de ce choix. Mais ce sonnet est resté manuscrit. Si on désire un texte imprimé, on trouve, toujours de Marot, le poème composé pour "le May des Imprimeurs" de Lyon et publié em 1538 dans une édition des Oeuvres; mais ce sonnet n'est pás annoncé comme un sonnet; il apparaît au "deuxième livre des Épigrammes". L'année suivante, sans doute, Marot (toujours) publie comme étant des sonnets, six traductions de Pétrarque; mais ces sont des traductions (qu'une tradition critique ancienne, quoique peu estimable, s'obstine à exclure du champ de la poésie d'une langue). On en vient alors, si on veut, au premier sonnet français désigné, imprimé et original: le voici; il date de 1541.*1
    Ao fazer alusão a certa tradition critique ancienne que exclui a tradução como operação poética de uma língua, Roubaud estima o quanto a tradução deveria ser assumida, sobretudo pelo século XVI, como um operador poético que não só atendeu à ideologia própria ao Renascimento voltado ao aprimoramento e à consolidação das línguas modernas como também serviu à expansão e à consolidação do soneto como a forma fixa mais difundida na literatura moderna. No caso da língua portuguesa, vale lembrar o petrarquismo de traduções e glosas recorrentes na obra de Sá de Miranda e Camões. A tradução, como forma especializada da imitatio renascentista, seria um operador poético de ilustração da língua nacional.
    De 1549, no entanto, data a publicação de Défense et illustration de la langue française, em que Du Bellay expressa os valores da ruptura com os antigos sob a escola moderna da Pléiade, e com ela, uma das primeiras pistas de uma espécie de sequestro que sofre a tradução como um operador poético a que se refere Roubaud:
    O Apollon! o Muses! profaner ainsi les sacrées reliques de l'antiquité! Mais je n'en dirai autre chose. Celui donc qui voudra faire oeuvre digne de prix en son vulgaire, laisse ce labeur de traduire, principalement les poètes, à ceux qui de chose laborieuse et peu profitable, j'ose dire encore inutile, voire pernicieuse à l'accroissement de leur langue, emportent à bon droit plus de molestie que de gloire.*2
    Profanadora, perniciosa, a tradução encontra-se fadada ao fracasso diante da grandeza do original. A literatura é a expressão do intraduzível: quanto às grandes obras dos Antigos ou dos modernos, portanto, melhor imitá-las do que traduzi-las. La molestie com que é definida a tradução instaura certo desnível quanto a uma atividade poética de acroissement de la langue. A escolha de Roubaud soa como um resgate, não somente de Herberay no paradigma da poesia francesa, bem como da tradução como operador da experiência poética de uma língua.
    Apollon, Muse, gloire: a tradução é um fazer sem inspiração, sem transcendência portanto. Desprovida do valor divino e eternizador, a tradução da poesia é um labor inútil, indigno de preço. Interessante perceber que tanto no texto de Herberay quanto na passagem de Du Bellay (digne de bon prix e œuvre digne de prix respectivamente) o mesmo significante se coloque como moeda aos olhos do lecteur. Em Herberay, le lecteur é bening, de jugement pourveu, que saberá avaliar que tout bon œuvre est digne de bon prix. O interlocutor é benigno pelo juízo de avaliar o bom preço de uma obra, os versos que iniciam e terminam o soneto de Herberay parecem descrever a relação autor, tradutor, leitor, em um universo de trocas humanas, despojado do valor neoplatônico da inspiração de que se investe o argumento de Du Bellay.
    O argumento do soneto de Herberay é, por excelência, histórico, reporta-se à tradição e, sobretudo à linguagem: contente toy du stille. São evocados autores (Homere, Virgile) e personalidades (Apelles e, subentendido, Alexandre); é evocada uma tradição que transcende à do evangelho. O rumor do confronto entre o renascer pagão e o cristianismo encontra na tradição o valor maior do stille, l'effort honeste. O argumento do tradutor remete não só a uma consciência do valor formal da linguagem poética mas também ao seu valor polimórfico, que coloca em perspectiva histórica a produção inesgotável e incontrolável do imaginário. Afinal, não há como blasmer Homere, nem accuser Virgile, por n'estre vray. Imitar os antigos é saber avaliar a produção polimórfica do imaginário humano na linguagem literária. Essa avaliação não se encontra na autoridade do controle evangélico, tampouco em seu correlato valor de verossimilhança; ela se afirma na adesão do bening lecteur ao stille de cest autheur tão provido de juízo quanto les anciens. O leitor é invocado a ocupar um lugar relevante e emancipado das autoridades institucionais no jogo histórico com que a literatura se desdobra segundo a tradição.
    Autheur, lecteur e tradutor, no soneto de Herberay, são laicos, por certo, unidos pela troca do valor humanístico em que tradução exerce um papel mediador histórico e cultural. Percebe-se o rumor contra o imaginário medieval, próprio de determinadas linhas assumidas pelo Renascimento, mas, sobretudo, confirma-se a defesa mediada pela tradução que estabelece a perspectiva histórica adequada para se avaliar este mesmo imaginário. A tradução é, por excelência, laica, junto à Corte e não junto à Igreja, encomendada, especialmente, pelo rei François I, cuja irmã, Marguerite d'Angoulème, autora do Heptaméron, narrativas ao estilo de Boccaccio, com o auxílio de seu protegido, Clément Marot, cultivava um universo letrado de relações, inclusive com o próprio Calvino.
    Este contexto, a tirar pela argumentação do soneto de Herberay, parece partilhar de valores muito díspares quanto à receptividade de Amadis de Gaula. A modéstia do tradutor encontra-se na sua ausência, a obra vale por si, pelo effort honeste que ela representa. Seu soneto-prefácio é a inscrição dessa ausência. Não há nele a menor menção à tradução, mas sim ao valor que faz a obra digne de prix. Refere-se ao stille de ce qu'as leu, dirigindo-se a um contexto em que a receptividade de Amadis já não é unânime como há dois séculos quando fora publicado pela primeira vez.
    Vale lembrar que, algumas décadas depois da publicação do soneto (1605), publicava-se Del Ingenioso Hidalgo Don Quijote de Mancha, no qual se encontra a cena em que se decide o destino da Amadis de Gaula na fogueira dos livros feitos pelo cúria e pelo barbeiro, amigos do fidalgo adoecido. Amadis de Gaula é salvo por um argumento, na voz do barbeiro e corroborado pelo cúria, que de certo modo tange o valor histórico e humanístico que se observa no soneto de Herberay. Vale-nos a reprodução dessa breve passagem e da enunciação desse rumor anticavalheiresco seguida de sua defesa:
    - Parece cosa de mistério ésta: porque, según he oído decir, este libro fue el primero de caballerías que se imprimió en España, y todos los demás han tomado principio y origen deste; y así, me parece que, como a dogmatizador de uma secta tan mala, le debemos, sin escusa alguna, condenar al fuego.
    - No, señor - dijo el barbero -, que también he oído decir que es el mejor de todos los libros que de este gênero se han compuesto; y así como a único em su arte, se debe perdonar.
    - Así es verdad - dijo el cura -, y por esa razón se le otorga la vida por ahora.*3,*4
    O que salva Amadis de Gaula nas páginas de Cervantes do início do século XVII não é o rumor de ele ser el primero; mas o rumor de ele ser el mejor. O que afirma Amadis de Gaula nos versos de Herberay também não é o fato de ele ser o primeiro, afinal Homero, Virgílio, o Sextus Empíricus são referências que o inserem em uma perspectiva histórica humanística; o que afirma Amadis de Gaula nos versos desse prefácio de Herberay é o stille. Uma sutil diferença entre Herberay e Cervantes é o fato de a condenação de Amadis aos olhos do cúria dever-se a sua condição de el primero, como uma espécie de livro dogmatizador de um estilo pernicioso. No soneto de Herberay não aparece o valor do primeiro.
    A tirar pelo soneto de Herberay, Amadis de Gaula se encontra na classificação literária do estilo elevado, afinal, vêm em sua defesa Homere e Virgile. Mas, sobretudo, Amadis se apresenta ao leitor sob um olhar que lhe considera o valor histórico-antropológico: o olhar do tradutor, por excelência. Este argumento de ilustração histórica parece conferir ao soneto a enunciação de certa perspectiva que só é possível ao tradutor, aquele que seleciona, verte e lega ao leitor futuro. O mesmo olhar que espelha a cumplicidade do antologista Jacques Roubaud ao escolher Au lecteur, sonnet de Herberay como o primeiro soneto francês.
    2. Mellin de Saint-Gelais
    Au segneur des Essars, N. De Herberay
    Traducteur du premier livre d'Amadis de Gaule (1540)
    Au gran desir, à l'instant requeste
    de tant d'amys dont tu peux disposer,
    vouldrois tu bien (o amy) t'opposer
    par un reffus de chose treshonneste?
    Chacun te prie, et je t'en admoneste,
    que l'Amadis qu'il t'a pleu exposer
    veuilles permettre et au monde exposer:
    car par tels faictz gloire et honneur s'acqueste.
    Estimes tu que Caesar ou Camille,
    doibvente le cour de leur claire memoire
    au nombre, au fer, à cyseau ou enclume?
    Toute statue ou medaille est fragile
    au fil des ans, mais durable gloire
    vient de ta main docte e bien disant plume.
    Ao grande apelo, então requisitado
    por amigos dos quais podes dispor,
    ó amigo, é desejo teu te opor
    fazendo do que é digno recusado?
    Faço coro ao que a ti é encomendado:
    este Amadis que a ti apraz expor,
    queiras proporcionar e ao mundo expor:
    pois tal feito há de ser com glória honrado.
    De César ou Camilo, a que se deve
    este preclaro curso da memória:
    ao número, cinzel, ferro ou bigorna?
    Toda estátua ou medalha, tudo é breve
    com o tempo, e durável é a glória
    justo do que tua douta pluma adorna.
    Aponta Curtius dois modos com que a tradição literária concebe a poesia como imortalização. Em um deles, a poesia imortaliza o que a inspira; em outro, o poeta. Em um deles, ela é a consequência de um feito que em si já possui o ingrediente da imortalidade; em outro, ela é a própria causa da imortalidade. Em um, o fato em si já possui a imortalidade de que a poesia se alimenta. Em outro, a poesia é o próprio poder de imortalizar:
    Já os antigos heróis de Homero sabiam que a poesia dá glória eterna aos que celebra (Ilíada, VI, 359). A poesia imortaliza. Os poetas gostam de insistir sobre o fato; assim Teógnis (237 ess.) lembra-o a seu Cirno, Teócrito (XVI) a seu Hierão, Propércio a sua Cíntia (III, 2, 17) e, sem destinatário certo, Horácio (Carm., IV, 8, 28). Ovídio também utiliza o argumento (Am., I, 10 ,62). Não devemos confundi-lo com a asseveração de que o poeta conquistará glória imortal para si com seu canto, como escreve Horácio.*5
    Sabe-se bem o quanto o Humanismo do século XVI é responsável pela continuidade dessa tradição que confere ao feito o valor de eternização. E, sendo ainda mais específico, o Humanismo é responsável pela consciência do valor do feito na linguagem como eternização, justamente o que faz da escrita o instrumento que considera a eternidade sob a luz dialética de sua condição histórica. Se, para a antiguidade, a imortalização de heróis e acontecimentos é consequência do valor religioso em que está imerso o fazer poético, de tal modo que a eternidade parece se depositar mais no feito que merece ser cantado do que no próprio canto, uma sutil diferença modula a concepção humanista: a poesia há de imortalizar o objeto do canto. A sutil modulação que essa concepção desdobra corresponde ao senso não somente histórico mas também o de sua implicação na escrita como forma de produção de continuidade e paradigma.
    Decerto, essa modulação corresponde a uma outra sutil diferença que germina o século XVI quanto à localização social e política do poeta ou escritor. Boriaud descreve essa modulação da poesia como imortalizadora do poeta como um traço distintivo entre as duas grandes gerações da poesia francesa deste século:
    Le poète de la Pléiade est moins directement attaché à une cour que ne l'était le Grand Rhétoriqueur. Il dépend encore souvent d'un Grand, dont il est le "secrétaire", l'homme de l'intendance, comme Du Bellay auprès de son oncle cardinal, lors de leur séjour romain. Sa fonction essentielle n'est plus cependant la célébration de son protecteur. Changement de perspective: le poète ne chante pas une gloire que préexisterait à son œuvre, c'est lui qui la confère. Son rôle est alors de donner aux vertus l'éclat qu'elles méritent et selon les critères dont il se dit le seul juge. Il donne immortalité à ce qu'il touche: à la femme, que chante son livre (de manière cryptée ou non...), même si elle ne doit apprécier que plus tard l'hommage ainsi rendu.*6
    Se de certo modo essa modulação constitui a consciência da atitude humanista em que já se banha o soneto Au lecteur de Nicolas de Herberay, o soneto de Mellin de Saint-Gelais dedicado ao tradutor do Amadis é uma peça cuja data apontada na edição de Roubaud parece acrescentar um dado muito interessante ao forte argumento humanista que nele se encontra. Anterior ao soneto de Herberay, o soneto de Saint-Gelais nunca fora publicado em livro. Saint-Gelais bem como Clément Marot são elencados por Roubaud como os primeiros sonetistas franceses. Um dado curioso que esclarece essa anterioridade não publicada do soneto de Saint-Gelais é apresentado na pequena biografia que encabeça a antologia que faz Roubaud a cada poeta apresentado:
    Il avait fait imprimer de son vivant fort peu de ses Vers, se contentant de les faire courir des fois et d'autres par les mains des Courtisans et des dames de la Cour.*7
    Este dado biográfico parece acrescentar um elemento ao poema de Saint-Gelais que o situa na transição de valores da poesia como imortalização. Afinal, no século em que o livro parece encarnar o valor próprio da escrita como eternização na história, o contentamento de Saint-Gelais em faire courir seus poemas de mão em mão parece descrever um contexto de circulação literária típica do espírito cortesão dos Grands Réthoriqueurs. No entanto, o argumento presente em seu soneto dedicado a Herberay parece tanger a concepção de que il donne imortalité à ce qu'il touche, como afirma Bouraud acerca da geração da Pléiade.
    Assim como, no soneto de Herberay, encontra-se o contexto social como principal argumento em defesa do feito escrito, no de Saint Gelais, a tradução de Amadis é devida au gran désir de tant d'amys. Percebe-se nos quartetos a insinuação de um imperativo ético implicado no trabalho da escrita tradutora. A divisão entre os quartetos, repetida entre os tercetos, que faz do primeiro uma pergunta retórica e do segundo sua resposta, estrutura o argumento do soneto, fazendo do apelo do gran desir, um apelo de gloire et honneur. Mas, gloire et honneur de quê? Interessante observar a ambiguidade que se insinua ao oitavo verso na expressão anafórica tels faictz, que tanto se refere aos feitos de Amadis quanto à tarefa de traduzi-lo. Trata-se de uma ambiguidade que parece situar o argumento do poema a meio caminho entre as duas tradições descritas por Curtius: a poesia tanto imortaliza o fato histórico quanto imortaliza o poeta, no caso, o poeta tradutor.
    Essa ambiguidade parece se dissipar nos tercetos. A divisão entre o primeiro terceto, que apresenta a pergunta retórica, e o segundo, que insinua sua resposta, é acentuada pela carga semântica que distribuem os termos referentes aos modos e instrumentos de trabalho. Fer, cyseau, enclume são comparados com plume, sugerindo a antítese em que o pesado, o resistente, o aparentemente durável, são superados pelo elemento da leveza e da sutileza como metonímia da escrita, ela sim provedora de durable gloire. A metonímia do estatuário ou da cunhagem associa-se à referência histórica - César, Camille -, insinuando o argumento da finitude da ostentação do poder e da efemeridade inerente a tudo que pretenda se consolidar au fil des ans. O argumento histórico parece dirigir-se ao tema da vaidade e da efemeridade humanas para apenas reconhecer o valor da main docte capaz do manuseio da bien disant plume. A escrita e, com ela, a tradução agem em um plano mais etéreo, mais sutil, no entanto mais eficaz no que diz respeito à dialética entre a condição histórica e a transcendência humana: o plano da linguagem e de sua disseminação.
    A ambiguidade de tels faictz que resta em suspenso nos quartetos parece pender seu sentido para a escrita ao fim do poema. E, especificamente, para a escrita tradutora, ou ainda, para a escrita como tradução. A douta pluma, tal como traduzida nessa versão, confere à tradução seu gesto etéreo, seu entre-lugar, em que o sentido se extrai não da solidez com que aparentemente a história se conserva no tempo, mas da inteligência, da entre-leitura, em que, seja como stille segundo Herberay, seja como bien disant plume segundo Saint-Gelais, a escrita extrai seu legado mais duradouro. Um soneto dedicado a um tradutor confere à tradução esse papel histórico especial no que diz respeito à eternização do humano através da tradição. Um valor que, decerto, a literatura francesa há de cultivar como l'herbe, a um só tempo viva e nascida da morte, eterna e histórica portanto, como na metafísica proustiana da literatura:
    Victor Hugo dit:
    Il faut que l'herbe pousse et que les enfants meurent. Moi je dis que la loi cruelle de l'art est que les êtres meurent et que nousmêmes mourions en épuisant toutes les souffrances, pour que pousse l'herbe non de l'oubli mais de la vie éternelle, l'herbe drue des oeuvres fécondes, sur lesquelles les générations viendront faire gaîment, sans souci de ceux qui dorment en dessous, leur "déjeuner sur l'herbe".*8,*9


    Recebido em 18/05/2009
    Aprovado em 15/07/2009


    * Poeta, letrista, doutor em Ciências da Literatura-Semiologia pela UFRJ, autor dos livros de poemas Trecho (Aeroplano e Fundação Biblioteca Nacional: 2002) e Cosmologia (7 Letras: 2004).
    *1 A princípio a questão do primeiro soneto, cujo interesse não é estarrecedor, é, de qualquer forma, imprecisa; e ela não é apenas um caso de cronologia. Devese escolher o primeiro soneto reconhecível como tal, composto e designado como soneto? Trata-se, nesse caso, segundo toda verossimilhança, do poema de Marot, o poema composto para "le May des Imprimeurs" de Lyon e publicado em 1538 em uma edição das Obras; mas esse soneto não é anunciado como um soneto; ele aparece no "segundo livro de Epigramas". No ano seguinte, Marot (ainda ele) publica como sendo sonetos seis traduções de Petrarca; mas são traduções (o que uma tradição crítica antiga, embora pouco estimável, obstina-se a excluir do campo da poesia de uma língua). Chega-se então, se assim se quer, ao primeiro soneto francês designado, impresso e original: ei-lo; ele data de 1541. (ROUBAUD, Jacques (org). Soleil du soleil. Anthologie du sonnet français de Marot à Malherbe. Paris: Gallimard,1990: 16.)
    *2 Oh Apolo! Oh Musas! Profanar desta maneira as sagradas relíquias da Antiguidade! Mas não falarei mais a esse respeito. Quem quiser fazer obra digna de aplausos em sua língua vernácula, que deixe o trabalho de traduzir, principalmente os poetas, para aqueles que, desta tarefa trabalhosa e pouco proveitosa, até ouso dizer inútil, e até perniciosa para o desenvolvimento de sua língua, ganham com toda justiça mais aborrecimento do que glória. (Trad. Philippe Humblé. In: FAVERI, Cláudia Borges de; TORRES, Marie Hélène Catherine. Clássicos da Teoria da Tradução. Antologia Bilíngue. Vol II. Florianópolis: UFSC, 2004: 29-31)
    *3 (SAAVEDRA, Miguel de Cerbantes. Don Quijote de la Mancha. Barcelona. Editorial Juventud.1995:67)
    *4 - Parece coisa de mistério isto: pois, segundo ouvi, este foi o primeiro livro de cavalaria que se imprimiu na Espanha, e todos os demais tiveram princípio e origem neste; e assim me parece que, como um dogmatizador de uma seita tão má, devemos-lhe, sem desculpa alguma, condenar ao fogo. - Não, senhor - disse o barbeiro -, pois também ouvi dizer que é o melhor de todos os livros que deste gênero se compôs; e assim, como único em sua arte, deve-se perdoá-lo. - De fato é verdade - disse o cúria - e por esta razão se lhe outorga vida por agora.
    *5 (CURTIUS Ernst Robert. Literatura europeia e idade média latina. São Paulo: HUCITEC, 1996: 579.)
    *6 O poeta da Plêiade está menos diretamente ligado a uma corte do que estava o Grande Retórico. Ele depende ainda com frequência de um Grande, de quem ele seja um secretário, o homem de intendência, como Du Bellay ao lado de seu tio cardeal durante sua estadia romana. Sua função essencial não é mais, no entanto, a celebração de seu protetor. Mudança de perspectiva: o poeta não canta uma glória que exista antes de sua obra, é ele que a confere. Seu papel é então de dar às virtudes o brilho que elas merecem e segundo os critérios dos quais se diz o único juiz. Ele dá imortalidade ao que ele toca: à mulher, cantada em seu livro (criptografada ou não...), mesmo que ela só aprecie mais tarde a homenagem a ela rendida. (BORIAUD, Jean Yves. La littérature française du XVIe siècle. Paris: Armand Colin,1995: 90)
    *7 (Ele publicou em vida bem pouco de seus Versos, contentando-se em os fazer correr por vezes pelas mãos de Cortesãos e Damas da Corte. ROUBAUD. Ibidem: 23)
    *8 (PROUST, Marcel. Le temps retrouvé. Paris: Robert Laffont, 1987, p. 834)
    *9 Victor Hugo disse: É preciso que a erva nasça e que as crianças morram. Eu digo que a lei cruel da arte é que os seres morram e que nós mesmos morramos consumidos por todos os sofrimentos, para que a erva nasça não do esquecimento mas da vida eterna, a erva árida das obras fecundas, sobre as quais as gerações virão fazer, ingenuamente, sem se preocuparem com aqueles que dormem abaixo, seu "déjeuner sur l'herbe".
    1 Um detalhe interessante descoberto numa simples consulta à Universalis: "Quant à la théorie d'une possible origine française, elle ne repose guère que sur la déclaration d'Herberay des Essarts qui traduisit pour François I, em 1540, les huit livres d'Amadis: Herberay des Essarts dit avoir vu lui-même un Amadis médieval en dialecte picard." (UNIVERSALIS. Vol 4: Chevalerie en Espagne (Roman de): 218) [Quanto à teoria de uma possível origem francesa, ela repousa sobretudo na declaração de Herberay des Essarts, que traduziu para François I, em 1540, os oito livros de Amadis: Herberay des Essarts diz ter visto um Amadis medieval em dialeto picardo.



    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:02

    MELLIN DE SAINT-GELAIS (1491-1558)

    A Clement Marot

    D'un seul malheur se peult lamenter celle
    En qui tout l'heur des astres est compris
    C'est (ô Clement) que tu ne fuz espris
    Premier que moy de sa vive estincelle.

    Son nom cogneu par ta veine immortelle,
    Qui les vieux passe, et les nouveaux espritz,
    Apres mil ans seroit en plus grand pris
    Et la rendroit le temps tousjours plus belle.

    Peussé je en toy mettre au moins de ma flamme,
    Ou toy en moy de ton entendement,
    Tant qu'il suffit à louer telle Dame,

    Car estans telz, nous faillons grandement :
    Toy de pouvoir un aultre subject prendre,
    Moy d'oser tant sans forces entreprendre.

    Una desgracia podría lamentar él
    En quien se incluye toda la felicidad de las estrellas
    Es (O Clement) que no fue.
    Primero que nada, ese es su brillo.
    Su nombre es conocido por tu veta inmortal
    Quién pasa el viejo, y los nuevos,
    Después de mil años, sería más grande
    Y haría que el clima siempre sea más hermoso.
    Tenía que poner al menos mi llama,
    O juega con tu entendimiento,
    Mientras sea suficiente para alquilar una dama así,
    Debido a que estans telz, estamos muy fallando:
    Juguete para poder tomar otro tema
    Significa atreverse tanto sin fuerzas para emprender.

    La traducción resulta deficitaria en tanto que algunas palabras, posiblemente del francés antiguo, no tienen una conversión clara hoy. Creo que, en líneas generales, se entiende,pero resulta complejo. El resto de los sonetos los dejamos tal cual. Si alguien desea puede buscar su traducción en la red.

    Gracias.


    Última edición por Pascual Lopez Sanchez el Sáb 28 Abr 2018, 07:05, editado 3 veces


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:03

    MELLIN DE SAINT-GELAIS

    A Pierre de Ronsard

    Entrant le peuple en tes sacrez bocaiges,
    Dont les sommez montent jusques aux nues
    Par l'espesseur des plantes incognues,
    Trouvoit la nuict en lieu de frez umbraiges.

    Or te suivant le long des beaux rivaiges
    Où les neuf seurs à ton chant sont venues,
    Herbes, et fruitz, et fleurettes menues
    Il entrelace en cent divers ouvraiges.

    Ainsy, Ronsard, ta trompe clair sonnante
    Les forestz mesme et les mons espouvente
    Et ta guiterne esjouit les vergiers.

    Quand il te plaist tu esclaires et tonnes,
    Quand il te plaist doulcement tu resonnes,
    Superbe au Ciel, humble entre les bergiers.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:05

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    A une Dame

    Au temps heureux que ma jeune ignorance
    Receut l'enfant qui des dieux est le maistre,
    Vous, congnoissant qu'il ne faisoit que naistre,
    Voulustes bien le nourrir d'esperance.

    Mais puis que vous et sa perseverance
    L'avez faict grand plus qu'aultre oncq ne peult estre,
    En lieu d'espoir vous le laissez repaistre
    Seul à part luy de mon mal et souffrance.

    Ne pour essay que je face, ou effort,
    Possible m'est l'oster de sa demeure,
    Car plus que moy il est devenu fort.

    Maulgré moy donc il fault qu'il demeure,
    Mais maulgré luy aussi ay ce confort,
    Qu'il sortira au moins mais que je meure.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:11

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Asseuré suis d'estre prys et lyé

    Asseuré suis d'estre prys et lyé,
    Mais asseurer ne puis l'heure et saison
    Que je changeay ma franchise à prison,
    Dont mon orgueil fut tant humilié.

    Si long temps fut couvert et pallié
    L'amer du doulx et l'erreur de raison,
    Que je cuidois entre loz et poison
    Estre immortel et des dieux allié.

    Euvre ne fut d'un jour ne d'une annee
    Ce changement, mais de main longue et forte
    En fut la reth tissue et ordonnee,

    Dont aux effaictz du Ciel je la rapporte
    Et aux beaulx yeulx qui de fatale sorte
    Tournent mes ans, ma vie et destinee.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:13

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Au Seigneur des Essars N de Herberay

    Traducteur du present livre d'Amadis de Gaule


    Au grand desir, à l'instante requeste
    De tant d'amys dont tu peux disposer,
    Vouldrois tu bien (ô amy) t'opposer
    Par un reffus de chose tres honeste ?

    Chacun te prie et je t'en admoneste,
    Que l'Amadis qu'il t'a pleu exposer
    Vueilles permettre au monde et exposer,
    Car par tes faitz gloire et honneur acqueste.

    Estimes tu que Cesar ou Camille
    Doibvent le cours de leur claire memoire
    Au marbre, ou fer, à cyseau ou enclume ?

    Toute statue ou medaille est fragile
    Au fil des ans, mais la durable gloire


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:15

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Ce sonet fut faict au nom de Madamoiselle de Traves

    Helene de Clarmont qui depuis a esté Madame de Grammont,
    pour responce à un aultre sonet d'un Italien qui avoit esté
    serviteur de feu sa mere Madame de Traves Helene de Boissy


    Si l'amitié chaste, honorable et saincte
    Que vous avez long temps porté à celle
    Dont je nasquy n'a nulle aultre estincelle
    Que de mon feu, elle est morte et extainte.

    Car quelle forme en moy peult estre empreincte
    De sa beaulté et louange immortelle,
    Veu que je suis (si on regarde à elle)
    Au pres du vif une figure paincte ?

    Servez la donc, honorant sa memoire,
    Et moy, voyant vostre amour et sa gloire,
    Cognoistray mieulx mon imperfaiction ;

    Ou s'il est vray qu'en rien je luy ressemble,
    C'est seullement de ce qu'en moy s'assemble
    Toute envers vous son obligation.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:17

    MELLIN DE SAINT GELAIS.

    Cheveux d'argent refrangé et retort

    Cheveux d'argent refrangé et retort,
    Espars au tour d'un visaige doré ;
    Frond refroncy qui m'as decolloré
    Me conviant d'aymer mesme la mort
    Te voyant butte et d'amour et de mort ;

    Oeil de pur nacre, oeil qui fuis à grand tort
    Tout oeil cherchant quelque object honoré ;
    Nez de pourfire et brunze elabouré,
    Sur qui l'envye ne feit onc nul effort ;

    Sourcy d'estuch droict et continué,
    Qui n'as en rien le tour diminué
    De l'ample bouche azuree et celeste ;

    Dens qui formez entre geaist et hebeine
    Mille propoz qui me tiennent en peine,
    Sentez vous point mon mal aspre et moleste ?


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:19

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    D'un present de Rozes

    Ces rozes cy par grande nouveauté
    Je vous envoye et en ay bien raison,
    Puis que c'est fleur qui sans comparaison
    Sur toutes fleurs tient la principaulté.

    Sur les beaultez telle est vostre beaulté,
    Et comme en France à la froide saison
    La roze est rare et n'en est pas foison,
    Rare est aussi ma grande loiaulté.

    Si donc vous doibt la roze appartenir,
    Aussi le don et la signiffiance
    Mieulx que de moy ne vous pouvoit venir,

    Car comme au froid elle a faict resistance,
    J'ay contre envye aussy sceu maintenir
    Mon bon vouloir, ma foy et ma constance.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:21

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Voyant ces monts de veue ainsi loingtaine

    Voyant ces monts de veue ainsi lointaine
    Je les compare à mon long desplaisir.
    Haut est leur chef, et hault est mon desir,
    Leur pied est ferme et ma foy est certaine.

    D'eux mainct ruisseau coule et mainte fontaine,
    De mes deux yeulx sortent pleurs à loisir ;
    De forts souspirs ne me puis dessaisir,
    Et de grands vents leur cime est toute plaine.

    Mille troupeaux s'y promènent et paissent,
    Autant d'amours se couvent et renaissent ;
    Dedans mon coeur, qui seul est leur pasture.

    Ils sont sans fruict, mon bien n'est qu'apparence,
    Et d'eulx à moy n'a qu'une difference,
    Qu'en eux la neige, en moy la flamme dure.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:23

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    De Monsieur de Saint Gelais pour mettre au devant

    de l'Histoire des Indes


    Si la merveille unie à verité
    Est des espritz delectable posture,
    Bien debvra plaire au monde la lecture
    De ceste histoire et sa varieté.

    Autre ocean, d'aultres bords limité
    Et aultre ciel s'y veoit, d'aultre nature ;
    Aultre bestail, aultres fruictz et verdure,
    Et d'aultre gent le terrain habité.

    Heureux Colom, qui premier en fiz queste,
    Et plus heureux qui en faira conqueste,
    L'un emisphere avec l'autre unissant.

    C'est au dauphin à veoir ces mers estranges,
    C'est à luy seul à remplir de louenges
    La grand rondeur du paternel croissant.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:27

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Du Roy Henry au commencement de son regne

    J'estois assis au meilleu des neuf seurs,
    Libre et distraict des pensees mortelles,
    Si commencea à chanter l'une d'elles,
    Chant qui m'emplit d'infinies doulceurs :

    Assemblez vous (dict elle) ô proffesseurs
    Des bonnes ars et des sciences belles,
    Pour consacrer louenges eternelles
    Au plus grand Roy des Rois voz deffenseurs.

    Dictes comment sa puissance estandue,
    Si longuement des peuples attendue,
    Faict d'or le siecle et les hommes contens,

    Et comme il rend heureuse la memoire
    Du bon François, adjoustant à sa gloire
    Ce que l'autumne adjouste au beau printemps.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:28

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Du triste coeur vouldrois la flamme estaindre

    Du triste coeur vouldrois la flamme estaindre,
    De l'estomac les flesches arracher,
    Et de mon col le lien destacher,
    Qui tant m'ont peu brusler, poindre et estraindre ;

    Puis l'ung de glace et l'aultre de roc ceindre,
    Le tiers de fer apris à bien trencher,
    Pour amortir, repousser et hascher
    Foeuz, dardz et neuds, sans plus les debvoir craindre.

    Et les beaux yeulx, la bouche et main polie,
    D'où vient chaleur, traict et reth si soubdaine,
    Par qui amour m'ard, me poinct et me lye,

    Vouldrois tourner eulx en claire fontaine,
    L'aultre en deux brins de Corail joinctz ensemble,
    L'autre en yvoire, à qui elle ressemble.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:30

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Epitaphe de Marie Compane femme de Nicolas de Herberay

    Cy gist le corps de la plus heureuse ame
    Qui oncques fut ou soit pour sa beauté,
    Ou pour ses meurs, ou pour sa loyaulté,
    Ou pour avoir esté d'un amy femme.

    Amy qui a or le bruyt et la fame
    D'un vif exemple et seur de fermetté,
    Qui ce corps mort, ce corps tant regretté,
    Plus mort luy mesme a mys soubz ceste lame.

    Pas n'eust voulu seul demeurer vivant,
    Et seul sans elle au monde il pensoit estre,
    Dont vif voulut s'enterrer la suivant.

    L'ombre de luy seulle on veoit apparoistre,
    Et est ce lieu heureux sur toute chose,
    Où il languit et morte elle repose.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:32

    MELLIN DE SAINT GELLAIS

    Il n'est point tant de barques à Venize

    Il n'est point tant de barques à Venize,
    D'huystres à Bourg, de festuz en Champagne,
    De differentz aux peuples d'Allemagne,
    De cygnes blancz au long de la Tamise ;

    Ne tant d'amours se traictent en l'eglise,
    Ne tant de veaux se treuvent en Bretagne,
    Ne tant de gloire en un signor d'Espagne,
    Ny en la Court tant y a de faintise ;

    N'en ces Anglois a tant de cornardise,
    Ne de pardons à Rome un jour de feste,
    Ny d'usuriers en toute Lombardie ;

    Ny de travaulx à vaincre femme honneste,
    Ne dans Auvergne animaulx d'Arcadie,
    Que vous avez de lunes en la teste.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:33

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Pour les masques de Monseigneur de Martigues à la Court

    apres qu'il eust espousé Madame de La Val


    Aprez l'heureuse, honnorable conqueste
    Que je fis d'un de qui l'arc et la corde
    Tient tout le monde en peine et en discorde
    Dessoubz un nom amyable et honeste,

    J'ay sur fortune entrepris une queste,
    Et si vostre ayde et faveur s'i accorde,
    J'attens la veoir à ma misericorde,
    Car par vous seulle il fault que je l'acqueste.

    Voyla pourquoy j'en despars la figure,
    Qui se prendra s'il vous plaist pour augure
    De veoir vaincuz les trois dieux plus volaiges ;

    Car ny le temps, ny l'amour, ny fortune
    Ne peuvent nuyre à vertu, qui seulle une
    Est forte, heureuse et jeune apres toutz eages.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:35

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Translat d'un sonnet ytalien

    Nyer ne puis, Roy François, nullement,
    Que je ne sente encores quelque flamme
    D'amour au cueur qui peu à peu l'entame
    Pour le submectre à elle entierement.

    Mays estant plain d'un desir seullement,
    C'est de vous suyvre et du corps et de l'ame,
    Je luy resiste et faiz en sorte que ame
    N'a sur mon cueur entier commandement.

    Ce neantmoins les travaulx anciens
    Craindre me font que fortune nuysante
    Ne me remecte aux amoureux lyens.

    Se elle le fait, soit du moins l'amour telle,
    Que de servir au monde je me vente
    Le Roy plus grant et la dame plus belle.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:37

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Sonnet mis dans le Petrarque de feu Monseigneur...

    le Duc d'Orleans


    Rien ne se faict des grans en ces bas lieux
    Que du hault Ciel le cours n'ayt ordonné,
    Et s'on vous veoit, Monsieur, tant adonné
    Au vray tuscan, c'est ouvraige des dieux.

    A qui pourroit ce langaige seoir mieulx
    Qu'à vous, qui seul au monde avez donné
    Certain espoir de vous veoir couronné
    Roy d'Italie hault et victorieux ?

    Donques lisez avec heureux presaige
    Les los de Laure, esperant par voz faictz
    De verd laurier les honneurs plus perfaictz.

    Illustrez tant de triumphes nostre aage,
    Que cest honneur advienne à ce Petrarque,
    D'appartenir au grand Charles Monarque.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:38

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Sonnet mis au devant d'un petit traicté que je feis

    intitulé "Advertissement sur les jugemens d'Astrologie,
    A une studieuse Damoiselle"


    Ne craignez point, plume bien fortunee
    Qui vers le ciel vous allez eslevant,
    Faire ruyne, Icarus ensuivant,
    Qui trop haulsa l'oesle mal empennee.

    Du beau soleil où estes destinee
    Vous n'irez point la chaleur esprouvant,
    Mais deviendrez, soubs ses raiz escrivant,
    De sa clarté belle et enluminee.

    Et si vollant parmy le grand espace
    De ses vertuz quelque feu concevez,
    Ja moins pourtant ne vous en eslevez ;

    Ce ne sera feu qui brusle ou defface,
    Mais bien faira sa divine estincelle
    Comme Phenix revivre et vous et elle.

       


    Última edición por Pascual Lopez Sanchez el Sáb 28 Abr 2018, 06:40, editado 1 vez


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 89712
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Sáb 28 Abr 2018, 06:40

    MELLIN DE SAINT GELAIS

    Sonnet faict apres le sermon du jour de la trinité 1548

    à Esclairon


    Je suis jaloux, je le veulx confesser,
    Non d'aultre amour qui mon coeur mette en crainte,
    Mais des amys de la parolle saincte,
    Pour qui j'ai veu madame me laisser.

    Je commençois à propos luy dresser
    Du jeune archier dont mon ame est attainte,
    Quand, s'esloignant de moy et de ma plainte,
    A un prescheur elle alla s'adresser.

    Qu'eussé je faict, fors souffrir et me taire ?
    Il devisa du celeste mistere,
    De trois en un et de la passion ;

    Mais je ne croy qu'elle y sceut rien comprendre
    Quand l'union de deux ne sçait apprendre,
    Ny de ma croix avoir compassion.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!

    Contenido patrocinado


    III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO - Página 27 Empty Re: III SONETOS : INTRODUCCIÓN - HISTORIA - ESTRUCTURA POÉTICA - SELECCIÓN DE SONETOS EN CASTELLANO

    Mensaje por Contenido patrocinado


      Fecha y hora actual: Lun 16 Sep 2024, 16:10